دل نوشته

...آسمان ، چشم آبی خداست ، نگران همیشۀ من و تو

دل نوشته

...آسمان ، چشم آبی خداست ، نگران همیشۀ من و تو

دل نوشته



آرام دم گوش کودکی که مرده به دنیاآمده بود، گفتم:آسوده بخواب.
چیزی را از دست نداده ای…!

دل نوشته




                       «باز باران٬ با ترانه

                            میخورد بر بام خانه»

                               خانه ام کو؟ خانه ات کو؟

                                            آن دل دیوانه ات کو؟

                                                   روزهای کودکی کو؟

       فصل خوب سادگی کو؟

                       یادت آید روز باران

                            گردش یک روز دیرین؟

                                 پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟

                                                   خاطرات خوب و شیرین

                                                          کوچه ها شد، کوی بن بست

                                                                             در دل تو٬ آرزو هست؟

  ادامه مطلب ...

دل نوشته



زندگی کوتاه تر از آن است که به خصومت بگذرد

 و قلب ها گرامی تر از آنند که بشکنند. فردا طلوع خواهد کرد، 

حتی اگر ما نباشیم.


دل نوشته


این روزها همه آدم ها درد دارنددرد پول…
درد عشق…
درد تنهایى…این روزها چقدر یادمان مى رود

زندگى کنیم…!!!


دل نوشته


یه دنیاخرابم
این است دلنوشته ام
این است نوشته ی دل شکسته ام..

دل نوشته


جوان امروزم …



خسته و شکسته، جوانی که خیلی زود پیر شد 

و حتی کسی نپرسید چرا …

کسی نپرسید دلیل سپیدی موهایم را …


نگاه یک زن به مردها


یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چقدر می تواند غمگین باشد.


هیچ کس از دنیای مردانه نمی گوید.


هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمیکند.


هیچ انجمنی با پسوند"... مردان" خاص نمی شود.


مردها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند.


این روزها همه یک بلندگو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان می گویند.


در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است.


یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند.


  ادامه مطلب ...

دل نوشته


عکس‌های قشنگ، دلیل بر زیبایی تو نیست

ساخت دست عکاس است

درونت را زیبا کن که مدیون هیچ عکاسی نباشی


                                                                 “مرحوم خسرو شکیبایی”

دل نوشته


کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم

مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند

و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم

بعد می فهمیم که خیلی دیر شده . . .