انسانها دو دسته اند:
یا تن به تجربه می دهند یا به تقدیر.پیشانی اش لم بدهد و برای فردایش آرزوهای خوب بکند یا اینکه روی ستون پاهایش بایستد وتجربه کند تا رسیدن.
وهر بادام تجربه ای، گاهی تلخ گاهی شیرین. ازکودکی که پای درخت نشسته بپرسید، که ارزش دارد در پی اکتشاف بادام های شیرین
گاهی، فقط گاهی کاممان تلخ شود…
اینم از وب خودم ربودم برات
من قصه تو را تا ابد اینگونه آغاز میکنم :
یکی بود
هنوزم هست
خدایا همیشه باشد[گل]
مرسی
اما بیشتر تلخ میشود نه گاهی
نه بازم خدایا شکرت
آره..فقط شکر خدا باید گفت..
