همیشه رفتن بهترین نیست ،
گاهی میان رفتن و ماندن هیچ فرقی نیست
چه قهر باشیم چه آشتی
اصل درست این است که عزیزان ما در خانه ی دل ما جای دارند . . .
دﻟﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺷﺎدﺗﺮﯾﻦ آﻫﻨﮕﻬﺎ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﺷﻠﻮغ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺖ را ﺑﻪ رﺧﺖ ﻣﯿﮑﺸﻨﺪ
و ﺷﺎدﺗﺮﯾﻦ روزﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻮ
ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ِ روزﻫﺎﺳﺖ
دﻟﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ، نقض ﻣﯿﺸﻮد ﻫﻤﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎ …
بترسید از گناه در حضور شاهد
آن هم شاهدی که فردا خودش "قاضی" است . . .
نه مرگ آنقدر ترسناک است و نه زندگی آنقدر شیرین
که آدمی پای برشرافت خود گذارد . . .
بهترین آدم های زندگی، همان کسانى هستند که
وقتی کنارشان می نشینی چایی ات سرد می شود و دلت گرم…
انسانها دو دسته اند:
یا تن به تجربه می دهند یا به تقدیر.پیشانی اش لم بدهد و برای فردایش آرزوهای خوب بکند یا اینکه روی ستون پاهایش بایستد وتجربه کند تا رسیدن.
وهر بادام تجربه ای، گاهی تلخ گاهی شیرین. ازکودکی که پای درخت نشسته بپرسید، که ارزش دارد در پی اکتشاف بادام های شیرین
گاهی، فقط گاهی کاممان تلخ شود…
غرور هدیه شیطان و دوست داشتن هدیه خداست
هدیه شیطان را به رخ هم میکشیم
و هدیه خدا را از هم پنهان می کنیم…!
خداوندا
مرا غرض ز نماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو با تو بگذارم
وگرنه این چه نمازی بود که من باتو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم . . . ؟