درس بگیـریم از این بی‌ دیـنان ژاپنـی !

همونطور که شما دوستان می دونید زلزله و سونامی در ژاپن که در ماه مارس سال گذشته رخ داد، دستکم ۲۰ هزار کشته و هزاران نفر بی خانمان برجا گذاشت. می گویند در فرهنگ ژاپنی مفهمومی بنام "گناه" وجود ندارد و اصلا" مردم با این مفهموم هیچ آشنایی ندارند و تنها مفهوم بازدارنده در آنجا، "شرمندگی" است. به همین دلیل است که کسی که درست کارش را انجام نمیدهد در مقابل مردم دچار احساس شرمندگی میشود و حتی ممکن است که دست به خودکشی بزند، چون دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد... "شرمندگی" مفهوم زمینی و "گناه" مفهوم آسمانی است. "شرمندگی" بین شخص و اطرافیانش اتفاق می افتد، اطرافیانی که شخص همیشه آنها را می بیند، ولی "گناه" بین شخص و خدا است ... و نتیجه تفاوت این دو باور را در نوشته های زیر ببینید! البته با تفکری بدون تعصب دینی قضاوت کنید ...

پس از فاجعه سونامی و بعد از آنکه خواندیم و شنیدیم که چطور وقتی برق شهر قطع شد مردم حاضر در سوپر مارکتها و فروشگاههای بزرگ به آرامی و در تاریکی همه چیزهایی را که در سبد خریدشان قرار داده بودند سر جایشان برگرداندند و به آرامی از فروشگاهها خارج شدند.

چیزی نگذشت که تمیزی و نظم کمپ های مردم سیل زده که توی ورزشگاههای شهر بنا شده بود توجه همه را جلب کرد، بعد دیدیم که مسئولان شهر جلوی مردم سجده میکنند و معذرت میخواهند بخاطر اینکه سونامی شده و ما نتوانستیم بهتر از این از شما مراقبت کنیم.

چیزی نگذشت که عکس مدارس صحرایی شهر فوکوشیما منتشر شد ! با نهایت شرمندگی سالن ورزشی رو پارتیشن زده بودند و بصورت کلاسهای مجزا با حداکثر ۱۵ دانش آموز در آورده بودند. نکته اش هم اینکه همه کلاسها یه ال سی دی ۳۲اینچی داشت. وزیر آموزش و پرورششان هم توی رسانه ها ضمن کلی عذرخواهی قول داد که بزودی حداقل امکانات را برای دانش آموزان مهیا خواهد کرد. یعنی این چیزها را تازه زیر حداقل میدانند! محاسبه کنید حداکثر را.

بعدها هم هم مطلع شدیم که پیرمردهای ژاپنی سپاه مهندسین پیر تشکیل داده اند و داوطلب اینکه بروند فوکوشیما و در مهار نیروگاه کمک کنند تا جوانترها در معرض تشعشعات نیروگاه و مرگ قرار نگیرند! چرا؟ چون نسبت به جوانها کمتر از عمرشان باقی مانده و اثرات ناگوار رادیواکتیو زمان کمتری در کشورشان باقی خواهد ماند و خودشان هم زمان کمتری رنج و دردش را تحمل خواهند کرد! همینقدر منطقی و بشر دوستانه.

و جدیدترین خبر اینکه :

بازگرداندن میلیاردها ین به دولت پس از سونامی:

به گزارش خبرگزاری آلمان، مردم ژاپن، که در ماههای گذشته، بحران سیل، سونامی و نشت مواد رادیواکتیو را پشت سر گذاشته‌اند، بیش از سه و نیم میلیارد ین (بیش از ۴۵ میلیون دلار) پول را که در مناطق سیل زده یافته اند به دولت بازگردانده اند. همچنین ۵۷۰۰ گاوصندوق پیدا شده پس از سیل که حاوی بیش از دو میلیارد ین بوده، به دولت داده شده است.

سخنگوی پلیس ژاپن اعلام کرد مردم و داوطلبان همچنان کیف پولهای پیدا شده را تحویل میدهند و تاکنون ۹۶ درصد مبالغ پیدا شده، به صاحبانشان بازگردانده شده است.

و اما در ایران ما پس از اینکه زمین‌لرزه ی ۶٫۶ ریشتری شهرستان بم در ۵ دی ۱۳۸۲ را با بیش از 26.000 کشته و 30.000 مجروح پشت سر گذاشتیم هنوز می توان آثار سرقت، سوء استفاده و نامردمی های یک عده سودجو و تبهکار را بیاد آورد. بطوریکه بقول مجتبی رحماندوست (عضو کمیسیون اجتماعی مجلس) : در زلزله بم حتی شاهد سرقت اعضای بدن فوت‌شدگان بودیم !

براستی این روایت تلخ را چگونه میتوان توصیف کرد ؟!...
چراکه امروز هم همین مصیبت دارد دامنگیر هموطنان داغدار آذری ما می شود و به نوعی همین تراژدی ناجوانمردانه در حال تکرار است :

در شرایطی که امنیت نسبی در مناطق زلزله زده آذربایجان وجود دارد اما به نظر می رسد برخی افراد یا باندهای تبهکار آرام آرام به سمت این مناطق راه افتاده اند و با رویکردی غیرانسانی، از شرایط سوء استفاده می کنند. یک امدادگر هلال احمر که نخواست نامش فاش شود به خبرنگار عصرایران گفت که روز چهارشنبه، یک کامیون حامل چادرهای گرانقیمت که برای زلزله زدگان ارسال شده بود، توسط افراد ناشناس در ورزقان به سرقت رفت. تا لحظه مخابره این خبر، اطلاعی از اینکه نیروهای امنیتی توانسته اند این کامیون را پیدا کند یا خیر، در دست نیست. و همچنین برخی افراد در منطقه پیدا شده اند که کار خرید و فروش چادر و اقلام امدادی را با قیمت های بالا انجام می دهند که به نظر می رسد این موضوع نیازمند رسیدگی فوری امنیتی است.

ایکاش اندکی به وجدانهایمان رجوع می کردیم و هر چند نمی توانستیم باری از دوش این مصیبت زدگان برداریم چوبی لای چرخشان نمی گذاشتیم، امنیت را ازشان سلب نمی کردیم و کامشان را از این که هست تلخ تر نمی کردیم و بالاتر از همه چنین زشتی هایی را بنام ایرانیان نوعدوست ثبت نمی کردیم. حَـیّ عَلى خیر العمـل ...

تحلیل زیباکلام از زلزله و عملکرد ضعیف صدا و سیما

به نقل از فرارو: چون فعلا صدا و سیما با کسی خصومت سیاسی در رابطه با زلزله آذربایجان ندارد، ترجیح می دهد به جای انعکاس دردها، آلام و مصیبت های مردم آذربایجان همین سریال های مضحک که توهین به شعور انسان ها است را پخش کند و برنامه های ساز و آواز و لودگی خود را ادامه دهد که انگار مصیبتی برای دهها هزار تن از مردم ما در آذربایجان اتفاق نیفتاده است.

صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با بیان مطلب بالا در گفتگو با فرارو ارزیابی خود از رویکرد صدا و سیما در وقوع زمین لرزه در منطقه آذربایجان را چنین بیان کرد.
• تنها موردی که صدا و سیما خیلی پررنگ، منسجم و با تمام وجود عمل می کند تبلیغات دولتی است. به جز برنامه هایی که مربوط به تبلیغات دولتی است صدا و سیما درباره برنامه های دیگر خیلی تعصب، دقت، احساس وظیفه و احساس مسئولیت ندارد.
• این رویکرد از زلزله آذربایجان تا هزار و یک مشکل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دیگر حاکم است. به طوری که اگر کسی برنامه های صدا و سیما را ببیند یا بشنود تصور خواهد کرد این مسائل و مشکلات در کشور دیگری جریان دارد و مربوط به کشور ایران نیست. چون اگر مربوط به کشور ایران بود قطعا و قاعدتا رادیو و تلویزیون آقای ضرغامی گزارشات و برنامه هایی را پخش می کرد.
• البته در این رویکرد باید یک استثناء قائل شد و آن این است که صدا و سیما به دلایل سیاسی بخواهد یک مسئولی را خراب کند. مثلا بخواهد تسویه حساب سیاسی با رئیس جمهور، وزیر اقتصاد و یا رئیس دانشگاه تهران کند. آنوقت در برنامه هایی مانند از 20.30 تا نیم روز و ... دمار از روزگار آن مسئول یا سازمان در می آورند.
• بنابراین متاسفانه و باز هم متاسفانه همه چیز در رادیو و تلویزیون ایران سیاسی به معنای خطی و جناحی است. این حکم کلی شامل زلزله آذربایجان هم می شود.
• اگر فی المثل بنا بود مسئول هلال احمر، کمیته امداد، استانداری آذربایجان شرقی یا وزیر کشور به دلیل مسائل سیاسی مورد حمله قرار بگیرد؛ آنوقت علی الدوام صدا و سیما به مناطق زلزله زده رفته و با مردمی صحبت می کردند که می گفتند 48 یا 72 ساعت از زلزله می گذرد و هیچ اقدامی برای ما نشده است و قص علی هذا.
• ولی چون فعلا صدا و سیما با کسی خصومت سیاسی در رابطه با زلزله آذربایجان ندارد، ترجیح می دهد به جای انعکاس دردها، آلام و مصیبت های مردم آذربایجان همین سریال های مضحک که توهین به شعور انسان ها است را پخش کند و برنامه های ساز و آواز و لودگی خود را ادامه دهد که انگار مصیبتی برای دهها هزار تن از مردم ما در آذربایجان اتفاق نیفتاده است.

• من معتقد نیستم که عدم توجه به زلزله آذربایجان عمدی بوده است. اگر این زلزله در کرمان، مازندران یا در منطقه گرمسار هم اتفاق می افتاد صدا و سیما دقیقا به همین صورت آن را پوشش می داد. به این صورت نبوده که چون این اتفاق در آذربایجان روی داده در عدم انعکاس آن تعمدی صورت گرفته است. خیر.
• چیزی که نمایندگان به آن توجه ندارند و یا نمی خواهند به آن توجه داشته باشند عملکرد کلی صدا و سیما در قبال انعکاس مسائل جدی و واقعی جامعه است.
• ممکن است که به مخیله مدیران صدا و سیما چنین چیزی گذشته باشد. ولی اگر واقعا چنین چیزی باشد آن وقت باید به حال مدیران و مسئولین صدا و سیما گریست که آنها به جای تجزیه و تحلیل و طرح مشکلات و مسائل سیاسی و اقتصادی واقعی جامعه بخواهند با شادمانی کاذب و زودگذر موفقت ورزش در المپیک در مردم امید ایجاد کنند.
• بر فرض که مدیران صدا و سیما توانستند از برکت تلاش های ورزشکاران عزیزمان و مدال هایی که بدست آوردند یک هفته یا یک ماه امید کاذب در دل مردم ایجاد کنند. بعد از آن صدا و سیما می خواهد چه کند. بعد می خواهد به چه وسیله ای در دل مردمی که بخش عمده ای از جوانان و تحصیل کرده های آنها جلوی سفارت خانه های کشورهای غربی صف بستند تا از کشور مهاجرت کنند امید ایجاد کند.
• به علاوه اگر واقعا چنین باشد این امر نشان می دهد که صدا و سیما چه نگاه سخیفانه ای نسبت به مردم ایران دارد و فکر می کند اگر به واسطه موفقیت در المپیک شلوغ کنیم و شادمانی راه بیندازیم، مردم مشکلات و دشورای هایی که با آن دست به گریبان هستند را فراموش می کنند.